De vrouwen

Zahra

Zahra is 40 jaar en woont met haar twee dochters en haar zoon in het huis. Haar oudste dochter is verongelukt samen met haar echtgenoot bij een aanval van de Taliban op hun huis. Haar tweede dochter heeft ze uitgehuwelijkt aan een zakenman.Zij wilde dit zelf graag. De jonge vrouw heeft het nu echter zwaar, omdat haar man nu aan de drugs is en haar mishandelt. Een andere dochter is gestorven aan malaria, toen Zahra in het ziekenhuis lag mt verlammingsverschijnselen: ze was ook geraakt door een kogel. De andere twee meiden gaan nu naar school, net als de zoon. De oudste, Hakima van 12, hoopt op een betere toekomst: “Ik hoop dat ik ooit dokter kan worden.”

Shima

Shima is 36 jaar en analfabeet. Ze was tijdens de oorlog in Pakistan, maar is na de oorlog met haar man en kinderen terug gekomen. Dat was al haar tweede man, haar eerste man was al eerder overleden, toen heeft ze haar kinderen bij zijn familie moeten achterlaten. Haar tweede man werd ziek en stierf ook, en toen kwam ze in het Nahid-huis terecht. Ze wil haar kinderen voor geen goud meer kwijt. Haar kinderen hebben met tapijten knopen het gezin een paar maanden in leven gehouden; Nu zorgt de stichting voor onderdak en eten. Shima is heel muzikaal, maar ze heeft door de Taliban en de vele oorlogen nooit iets met haar talenten kunnen doen. Haar dochter Marzia van 11 hoopt later wel zangeres te worden en mee te doen aan het Afghaanse Idols-televisieprogramma Stars.

Raihana

Raihana (27), is de enige vrouw in het huis die werkt. Ze heeft een baan als secretaresse bij het ministerie van gehandicapten en heeft een halve kamer in het vrouwenhuis. Haar salaris is te laag om een eigen onderkomen te financieren en ze geeft haar ouders een beetje geld om hen tevreden te stellen. Haar vader wil dat ze opnieuw trouwt zodat hij meer geld krijgt, maar Raihana is te verdrietig om het verlies van haar zelf uitgekozen echtgenoot. Die kwam bij een Taliban-aanval om het leven. Daarna beviel ze van zijn zoon. Ze wil graag studeren, maar voelt zich niet veilig genoeg om ’s avonds in haar eentje naar de universiteit te gaan. Misschien gaat zij later in de bakkerij werken, net zoals Hamida die een jaar gestudeerd heeft.

Hamida

Hamida is 30 jaar en een sterke vrouw. Zij wil zo snel mogelijk economisch onafhankelijk worden en haar eigen huis huren of kopen. Ze is de enige bewoonster die een jaar op de universiteit heeft gezeten; de meesten zijn niet eens naar school geweest. “Ik heb rechten gestudeerd tot ik trouwde en we naar Iran verhuisden. Mijn man kreeg daar een goede baan in de bouw. Helaas viel hij van een steiger en overleed. “Ik raakte in shock en de helft van mijn gezicht raakte verlamd”, vertelt ze. Na haar terugkeer naar Kabul woonde ze een tijdje in de moskee, maar werd daar door de vele mannelijke bezoekers lastig gevallen en kwam uiteindelijk via het ministerie van vrouwenzaken bij de stichting Nahid terecht. Met haar intellect en strijdkracht is Hamida geschikt om een bakkerij op te zetten, denkt Janny Beekman. “Dit is één van de vele plannen om voor de vrouwen werk te creëren. In de bakkerij moet wel een man werken, want het is nog te vroeg om een bedrijf met alleen vrouwen aan het hoofd te beginnen. Vooral omdat er veel langs de deur gevent moet worden, wat Afghanen voor vrouwen ongepast vinden”, vertelt Beekman tijdens een bezoek aan het huis.

Thra

Thra is met haar 24 jaren de jongste bewoonster van het huis. Ze woont bij haar nicht Fatima op de kamer. Thra is niet getrouwd, maar woonde met Fatima bij Fatima’s ouders tot ze werden weggepest door hun schoonzusjes. Fatima’s man is overleden. De familie had te weinig inkomen om ook de twee nichtjes van te onderhouden.

Ruqea

Ruqea is weduwe geworden toen haar man tijdens aanvallen op Ghorband overleed. Ze heeft vier kinderen. Ze heeft geprobeerd zichzelf en haar kinderen in leven te houden door naaiwerk. Dit lukte een tijdje, maar door de slechte economische situatie in Kabul (prijzen stijgen door de buitenlandse aanwezigheid, maar werk is er nauwelijks) hield het naaiwerk op. Nu volgt ze naaicursussen en gaan haar kinderen naar school.

Fatima

Fatima heeft drie kinderen en woonde eerst in Iran. Haar man overleed door een auto-ongeluk toen ze een paar maanden zwanger was. Ze woonde bij haar ouders en broer tot ze in het Nahid-huis terecht kwam: er was niet genoeg te eten voor iedereen.

Farina

Farina is 33 jaar en heeft zes kinderen. De jongste is nog maar een jaar en heeft haar vader niet gekend: hij kwam op 51-jarige leeftijd met haar oudste zoon om het leven bij een ongeval. Farina trouwde door toedoen van haar moeder al op haar 14e en heeft nooit geleerd een eigen inkomen te verwerven.

Zarghona

Zarghona haar man overleed door een hartaanval. Ze heeft drie kinderen. Ze woonde in Kandahar. Toen haar man stierf was ze zwanger. Ze kwam naar Kabul om bij haar broer en zijn vrouw in te trekken. De schoonzus heeft haar weggepest, ook al verdiende ze haar kostje door te werken als dienstmeid.

Liloma

Liloma woonde met haar man en twee kinderen en heeft eenzelfde verhaal als Zarghona. Na de dood van haar man woonde ze bij haar broer en zijn vrouw, maar de schoonzus pestte haar weg ondanks dat ze zelf kleren naaide voor de kost. In Afghanistan moet de familie van de man voor de vrouw zorgen, wat echter niet altijd gebeurt.